Onte prometínme...De Luns a Luns...

A falta do primeiro verso/ liña que nos dan os deuses aló imos... Descubrín que aínda me resta empatía dentro. Facebook veu para quedar e fagocitar toda a miña capacidade de escribir. Ver a Fincher dirixir nos extras de "The Social Network" é un curso avanzado de ter talento e saber empregalo ao teu favor, decateime sí, pero pasou de lonxe. Carecer de forza de vontade e motivacións non implica caer sempre nas dos demais. Namentres poida, teño que aproveitar a posibilidade de buscar eses dous meses completamente so, que me fan falla para mirarme darriba abaixo e prepararme para a responsabilidade. Respecto o meu xemelgo, mellor non facer promesas que non poidas cumplir, ceibalo é normal pero tendo sempre en conta que as rabuñaduras e os danos colaterais teño que tragalos eu. Analizar a actitude "acicate" e como a perciben os máis. Cando máis vello se vai máis dificil é sincronizarse cos demais. Eu que nunca me preocupo por nada, agora comezo a facelo.

Prometinme facelo todos os luns de hoxe en diante, sen foto, sen música, e comezo un martes...case todo vale...