Gostaba de desaparecerse
da vida doutros
Gostaba de mirar ó norte
e non mirar cara atráis.
Paseniño botaba cálculos,
medía as distancias,
púñalle etiquetas os xeitos
en que lle eran postas.
Comezaba entón o baile
púxiles descoñecidos
que loitan
espoleados ó ring
pola asiduidade.
O masoquismo era natural
unha regra inamovíbel
que definía a ecuación
e precisaba do comezo
como un adicto.
Postas confianza, esforzo, intelixencia e empatía
enriba da mesa, estrictamente nas cantidades posuídas.
Agardaba
Á fin coma todo alquimista,
coidaba de escarabellar na fonda
veta da dor
ata atopar ouro.
Entón gostaba de seguir a brúxula, cara ese lugar
onde endexamais
voltaría escoitar o seu propio nome.
----------------
Now playing
Now playing
