15 janeiro 2009

Der Vorleser

El Lector

"Während der wochenlangen Gerichtsverhandlung fühlte ich nichts, war mein Gefühl wie betäubt. Ich provozierte es gelegentlich, stellte mir Hanna bei dem, was ihr vorgeworfen wurde, so deutlich vor, wie ich nur konnte, und auch bei dem, was mir das Haar auf ihrem Nacken und das Muttermal auf ihrer Schulter in Erinnerung riefen. Es war, wie wenn die Hand den Arm kneift, der von der Spritze taub ist. Der Arm weiß nicht, daß er von der Hand gekniffen wird, die Hand weiß, daß sie den Arm kneift, und das Gehirn hält beides im ersten Moment nicht auseinander. Aber im zweiten unterscheidet es wieder genau. Vielleicht hat die Hand so fest gekniffen, daß diese Stelle eine Weile lang blaß ist. Dann kehrt das Blut zurück, und die Stelle kriegt wieder Farbe. Aber das Gefühl kehrt darum noch nicht zurück."

A voz humana é o instrumento con maior capacidade de evocar os sentimentos fondos e radicais, dende a nana máis lene e agarimosa ao berro máis arrepiante. A experiencia que alguns libros supoñen mellora e aumenta o seu ton cando é alguén máis quen chos le.

O insomino post-2008 substituíume o REM polo INEM e os ollos se me apegan de día tanto como se me abren de noite. Así déitome escoitando unha nana de capítulo final en alemán e érgome cun saudo a xeito de prólogo na mesma língua. Onte namentres o facía acougado polo silencio e porque non dicilo: abraiado. Ollaba coma nova a queimadura de finais de decembro, e cavilaba en que o maís fermoso do lume e dalo por morto cando se cadra non o está.

----------------
Now playing: Mark Lanegan - Carry Home
via FoxyTunes

Sem comentários: