Change is hard I should know...

"4 días en Praga non amañan un ano e medio na parra..."

----------------
Now playing: She & Him- Change is hard

via FoxyTunes

Blame it all upon a rush of blood to the head...

"..."El hombre en la opulencia no comprende, se asemeja a las bestias mudas", así lo considera David: un monstruo debido a una maravillosa metamorfosis, un zorro, un perro, un cerdo, ¿y que no? ¡ Cuan distinto de lo que era antes! Antes era bienaventurado y feliz; ahora, miserable y maldito."

Robert Burton- Anatomía de la melancolía-

A medio camiño entre posts doutros e os máis de 1800 días sen summer, neither autumn nor winter nor spring, un descarrila...

Logo de aborrecer a propia indiferencia, logo de insomnios, ataques de ansiedade, corazóns xeados a bater a ritmo de medo, médicos que recetan gañas e esforzo, voltámos o principio de ningunha parte, coma un gato no medio da rúa...

...Non hai nada peor que un cínico ex-romántico que xa non sabe como se sinte...

----------------
Now playing: Coldplay - A Rush of Blood to the Head
via FoxyTunes

...Como huir cuando no quedan islas para naufragar???...

E a mín non me gusta especialmente Sabina...nin a canción da moza esa de cara redonda que soaba nos anuncios da volta ciclista...

Hai dúas versións da mesma canción...pero supoño que sempre me fixo gracia pensar en Sabina escribindo con voz de muller... a primeira vez que a escoitei foi na voz de Ana Belén moi de opereta, a segunda xa na voz dun Don Joaquín post-marichalazo que fai o que pode coa voz medio morta que lle quedou... quédome coa terceira... agora sei que son os dous de Úbeda...

Penso neses "peces de ciudad", penso nas "agallas" perdídas, e penso que non merezo nadar. Penso en Macondo e non sei por que en Frida Kahlo e Rivera.

Bágoas con tortilla e ensalada de tomate en papel de cociña... canto custa algo tan sinxelo como respirar...Hoxe se me morreron dúas cousas...Unha xa me doe menos...a outra ten moito que apodrecer.

----------------
Now playing: Zahara - Peces de ciudad
via FoxyTunes

O soño dunha noite de final de verán

"Onte soñei unha vez máis...

Hai insectos a comerense pouco a pouco os mobles da habitación onde paso as noites nas que non durmo, cheas dos prodixios dos irmáns Lumière, a escuras, e a 25 fotogramas por segundo.

...No chan da cociña hai un corvo (cheo de medo) batendo lenemente as ás . Tento recollelo do chan cas mans (cun segredo medo) a que me manque, pero vexo cando miro os seus ollos, e sei que él tamén o ve cando olla os meus (o medo), e entón acouga...

Esta semana queimeime as mans varias veces. As queimaduras son as feridas máis curiosas, doen moito ó comezo e buscamos alivio a esa dor con desasosego e urxencia, (xeo e auga fría din os que saben). Logo a dor esváese e só cando tocamos a ferida nos lembramos dela. A marca física fica formando pústulas sobor da pel bermella. Creo que lembro o día en que decidín deixalas estar...

...Co corvo nas mans, abro a fiestra da cociña, fora unha branca gaivota repousa sobor do alféizar, nos seus ollos violencia, fereza e animadversión, dalgún xeito sei que ceibar o corvo suporá un dano terríbel para el, e non podo facelo...

...Nun Entroido cando era ben cativo, o fume de pólvora dun petardo queimoume a man. Pasei toda a noite chorando e queixándome sen parar, nin o pano con xeo, cheo de cores, puido aliviarme. E apertando o pulso ata deixarme sen circulación pasei a noite enteira sen durmir. O día seguinte só quedaba a marca, a dor desaparecera.

...Vexo unha vez máis o medo afundido na negrura dos seus ollos, e sinto como pasa a través de mín, fora as gaivotas estouran en berros que arrepían...

Entón esperto e decátome de que estaba a durmir.

"...Nobody said it was easy,/No one ever said it would be so hard./I'm goin' back to the start..."
----------------
Now playing: Coldplay - The Scientist
via FoxyTunes

Onirismo II

"Onte soñei con Madrid... e que era libre de novo"

----------------
Now playing: A Perfect Circle - The Package
via FoxyTunes

I want to be someone who believes...

"... -El libro es mío-dijo-, yo se lo he prestado.
-Es increíble- dijo Morini-, qué casualidad.
-Pero naturalmente yo no lo he leído, no sé alemán.
Espinoza le preguntó por qué motivo, entonces, lo había comprado.

-Por la portada- dijo Johns-. Trae un dibujo de Hans Wette, un buen pintor. Por lo demás -dijo Johns-, no se trata de creer o no creer en las casualidades. El mundo entero es una casualidad. Tuve un amigo que me decía que me equivocaba al pensar de esta manera. Mi amigo decía que para alguien que viaja en un tren el mundo no es una casualidad, aunque el tren esté atravesando territorios desconocidos para el viajero, territorios que el viajero no volverá a ver nunca más en su vida. Tampoco es una casualidad para el que se levanta a las seis de la mañana muerto de sueño para ir al trabajo. Para el que no tiene más remedio que levantarse y añadir más dolor al dolor que ya tiene acumulado. El dolor se acumula, decía mi amigo, eso es un hecho, y cuanto mayor es el dolor menor es la casualidad..."

Casualidades... Ouro e mercurio, de dúas a tres, de tres a ningures e a outras tantas, -Laura di que ¡¡¡Vaia lona!!!-, recuncho no Milk un xoves pola noite, matucolas mentres fumo como Poicard co final dun o principio doutro, barba de mes e medio para que ninguén che adeviñe o xesto, as dúas Lorelais das que falamos (a de Heine non conta), festas e cumpreanos de corpo presente e demasiado (pouco) /corasón/... Pelletier e Espinoza, Morini e Liz Norton, Mr. Jones and me, 100 ¡¡Déixame en Paz!! por día... máis puta que a Deneuve en Belle de jour, ¡¡¡Tanto me ten, como lle dixo Mario a Luigi despois de coller o cogumelo verde...Búscate a vida!!!, querido Black Hole Sun I can´t see God in the numbers 192.168... Fuck, Fuck, Fuck... Godot e Beckett agardan por min para ir a feira do libro... and my youth I pray to keep???... eu non a quero, queda con ela rapaz, descompresións canceladas, record guinnes de decepcións propias e alleas, economía da amizade, prefiro "Vetusta Mierda" que morrer axeonllado, Doña Asunción dicíndome: "non máis neno, que lles teño medo". Navego xunto a Bolaño a piques os dous de morrer de urxencia, a quen non lle reine esta singradura xa sabe o que facer...don't look back in anger I hear you say...máis ben poucas

----------------
Now playing: Counting Crows - Mr. Jones
via FoxyTunes

Tengo el viejo trono de un rey y ahora sólo soy bufón...

É sinxelo esquecer o propósito polo cal comezamos algunhas cousas...

"...Hai por aí unha historia que conta que Miguel Anxo foi cuestionado nunha ocasión pola cualidade que facía dunha escultura algo único... el respostou que se arroxáramos dita escultura monte abaixo, ó chegar abaixo só as partes que quedaran intáctas serían importantes..."

É sinxelo tamén; quizais de máis, vivir dacordo a tres (á postre mesquiñas, estupidas e autoimpostas) regras, baixo as que se refuxiar sen molestarse en escoitar nada ou a ninguén máis.

"...Teño un amigo que recentemente comparte esa preocupación de espírito miña tan recurrente, que divide a un entre irse ou permanecer nun sitio despois dunha "Gran Ostia"... ás oito da mañá e atravesando xunglas, un pode atopar verdades onde todo o demais apunta a unha conversa "bizantina"...

...Pascal dicía que o corazón ten razóns que a razón non coñece... A razón é como a gravidade e as máis das veces cae polo seu propio peso, as razóns do corazón pola contra implican un esforzo por escoitar. E veleiquí que as tres putas regras aparecen coma un traxe de indiferencia e comodidade; que como calquera advirte, non che senta nada ben...

...As cousas importantes son unha mestura entre reciprocidade e reflexividade que a miudo se perden de vista entre copa e copa."

O propósito ou razón que so o corazón coñece; polo cal comezamos algunhas cousas, agocha a pesares da distancia o feito de que non podemos vivir sen elas...

Monte abaixo, arrodeado de ruinas inservíbeis. O realmente complicado é comezar a subir de novo a ese cumio onde che agarda un enorme e arrepiante bloque de mármore vírxe onde comezar unha vez máis, dende o principio a esculpir...a escribir... a vivir.

----------------
Now playing: Vetusta Morla - Autocrítica
via FoxyTunes

Santori Time II

"Que el río me conteste
...yo quiero que me cuente que
don sirvió al antepasado y que maldición lego al
decendiente"

O verán pasado comezou ben... deixou un pouso bo que agora se ve lonxe, aínda queda un cacho para que chegue o deste ano e xa turro por él cara mín, grao a grao imos organizando unha praia baleira no maxín.

Non somos culpábeis de como nos fan... carecer de coraxe e admitilo tamén ten que supor posuilo nalgun grao... Fuxindo cara diante cos ollos pechados... Sentindoo xa polo que me leve por diante... "tentando repetir tempos estivais pasados á soma dos carballos na montaña lucense, cando aínda soaba algo baixo as miñas costelas."

"...I now walk into the wild"

----------------

Now playing: Eddie Vedder - Long Nights
Now playing: Bunbury - Don y maldición
via FoxyTunes

The city sunset over me...

"Can you hear them?/The helicopters/I'm in New York..."

Vale... isto non é Nova Iorke. Vale... isto non é Manhattan. Dificilmente Juan Flórez pode soar tan exótico coma a 5th Avenue. Mais as historias acontecen (ó contrario do que eu pensaba) importando pouco tanto contextos coma lugares... e durante o que lle resta a este fillo de puta en potencia vou apostar polas persoas...

"You met me/I think it's Wednesday/The evening/The mess we're in..."

...Trátase de coller un tren cara a ningures, montar e saír despedido antes de chegar a ninguna estación. Xa en ningures, Trátase de durmir baixo o sol dunha vez, trátase dos veráns que quedaron aló e que aló teñen que quedar, trátase de non deixarse ir e non deixar os demais irse.

O importante é: facer máis e falar menos. Renegar do capitalismo de edredón porque a necesidade descubriuse coma unha divisa ben pobre...

"...Night and day/I dream of/Making love/To you now baby/Love making/Onscreen/Impossible dream..."

As epifanías ocorren cando non as agardas; nun velorio de completos descoñecidos onde perdiches máis do que pensas, ou nesa metáfora das caras dunha moeda que son os Oncolóxicos onde as faces longas e os choros, contrastan cos sorrisos que ti estas disposto a sacar dese ningures onde te deixou aquel tren...

A terceira vai a vencida... e vencido me sínto...as despedidas quedan sempre mellor en canción...

"...What were you wanting? /I just wanna say/Don't ever change now baby/and thank you/I don't think we will meet again..."

Exercítome diante do espello ata ser quen de admitir que "...no volverás a ver, la mirada triste, del chico que observaba el infinito".

----------------
Now playing: PJ Harvey - The Mess We're In
via FoxyTunes

Y sólo tengo miedo de mi propia vida...

"8-3-09 /8:32

Comezo a coñecer a composición do monstro... non sei se aprenderei ou serei quen de voltar a comezar... pero si sei das súas franquezas... así é máis doado gañar unha discusión... Non é Annabel, mais é algo que comeza a empregar os mesmos mecanismos..."

Na superficie de Marte, Jon Osterman deixa caer unha fotografía...Eu pernocto orbitando cos ollos abertos tubularmente a través do Trópico de Cáncer... a luz dun sentimento chega agora a terra... anos luz despois da súa morte...

La Motta cae á lona despois do primeiro golpe e desta vez non quere erguerse de novo... un segundo despois Alexander Supertramp morre. Unha vez a dor se esvae é Cris o que morre...Mateo Blanco, digo Harry Caine, digo Lluís acariña na pantalla a imaxe de Lena, digo Penélope... eu esnaquizo unha parada de autobús para quedarme co cartel... digo, eu miro unha parada de autobús pensando no cartel...

Canto máis se achega a queimadura, da que só vexo asomando, os espellos azuis, por entre o medio dos estúpidos cadáveres, máis se alonxa a chama... un segundo despois e por cuarta vez, somos xa completos descoñecidos... anos luz despois da súa morte...a luz dun sentimento chega agora a terra... o que foi un planeta xa non existe... o Dr Manhattan marchou hai tempo...

"28-03-09/ 7:43

"Trato de encontrar una salida/Pero no recuerdo ni por dónde hemos entrado aquí/y contemplo junto a mí el cadaver del que fui,según tú, en una ocasión..."

Voltar a ser Calci-Fer de novo... non dar a ninguén máis do que mereza... porque se alguén pensa que hai algo máis, é aínda máis estupido do que son eu mesmo..."

----------------
Now playing: Nacho Vegas - El ángel Simón
Now playing: Nacho Vegas - Ocho y medio
via FoxyTunes

Tell you my love, where to find me again...

...And if it's going to be my destiny
I don't want to wait till it comes to me

Remexer nunha carpeta e atoparme a través do que escribín ...dixéronme de todo sobre o meu disfrace, ata que non o tiña, ninguén se decatou do que ía... ¿Onde andaba eu? naqueles dourados 96, 97, 98, de seguro mentindo nos veráns para quedarme cos bicos e rexeitar os xuramentos, vestido con outro nome como aprendín de Neruda... soaban Marilyn Manson, Dover, Alice in Chains, Sepultura... todos os poemas que levo escrito....polo medio algún que me predixo destinado a grandes cousas, entre verso e verso algunhas que ainda as agardarán a día de hoxe...

O arrecendo da tinta da Olivetti do meu pai e os golpes das teclas naqueles folios carne dos 50, nos que escribín coma un estúpido beat, algún relato putativamente inspirado en Blade Runner e Conan Doyle. Apuntes crueis de Miguel Strogoff, Nietzsche, a leña para o ego "A orixe da traxedia", "O Anticristo", as mesmas noites de hoxe que xa insomniaban con Kierkegaard, e un retrato de José Hierro por Alberto Schommer. As "Obras completas" de Dylan e Cohen en DIN A4 glosadas por mín, algunha canción de Eminem, unha foto de Laetitia Casta vestida de flores (que nunca fun quen de soñar), algún autógrafo de sabe deus quen...

O feito é que levo un tempo disfrazado de quinceañeiro... fáltanme, melena ó vento, acné, esperanza e algo útil que facer con todo este desacougo e mala ostia... continuo mentindo nos veráns.... mesmo nos invernos... agora rexeito bicos, xuramentos e calquer cousa que semelle de verdade no espazo do meu particular metro cadrado, tentando alimentar desacougo, mala ostia e se cadra a esperanza...

I will work so hard my hands will hurt
I will pay my sins, if so in hell...

...polo menos continuo a escribir.

----------------
Now playing: Dover - Loli Jackson
Now playing: Dover - Serenade
via FoxyTunes

What shall Cordelia do? Love, and be silent....

Pasei toda a semana mudando a Jack de pelexo, semella que á fin a cousa funcionou e atopei unha pelaxe sen destinguir que lle valese, agora xa podo postear de novo.

Penso en mudar as escamas eu tamén, ou buscar unha metamorfose que me permita voar, deixar de camiñar o mesmo corredor unha e outra vez co mesmo humor, seguido de preto pola besta.

O temporal e a chuvia estánseme facendo moi duros de levar.... Sé que el invierno está aquí. Sé que si ahora saliese fuera/lo hallaría todo muerto,/luchando por renacer./Sé que si busco una rama/no la encontraré./Sé que si busco una mano/que me salve del olvido/no la encontraré./Sé que si busco al que fui/no lo encontraré. A través da dor chegamos a ledicia, ou iso dicía Schiller, e a alguns xa nos vai chegando. Recoñezo que todavía non hai forzas, (hai días nos que temo ata o son do teléfono) nin decisións, e por suposto non hai paz. Queda todo en confiar en que sexan as frouxas intencións as que me salven desta vez.

Se dou a volta hai dor e enfermidade alá de onde veño, e por diante unha piscina baleira ben grande na que deixar os dentes, agardando baixo os meus pés co seu cemento duro e pouco acolledor. Tamén eu me vou facendo de cemento, compacto e sen buracos, pouco máis hai que perder xa...

...Pero toco la alegría,
porque aunque todo esté muerto
yo aún estoy vivo y lo sé."*

"KING LEAR But goes thy heart with this?
CORDELIA Ay, good my lord.
KING LEAR So young, and so untender?
CORDELIA So young, my lord, and true."**

_____________

Os meus mellores compañeiros nas longas noites toledanas *José Hierro- "Fé de vida"-Alegría (1947)/**William Shakespeare- King Lear

----------------

Now playing: Glen Hansard and Marketa Irglova - When Your Mind's Made Up
via FoxyTunes

Was it impossible to float for a while?

Todos os parados temos madeira de filósofos...

Onte entre volta e volta enriba desa almofada que está farta da miña cabeza...volvín a Mera, cando aínda tiña seixos no canto de area... voltei ao xelado de mora, fresa e chocolate que non volvín tomar... voltei ás 6 horas baixo da auga, as mans enrugadas coma as da miña avoa... voltei chegar ás boias e sentar na corda frouxa sobor do horizonte, a pechar a praia, a bañarme só...emerxer e non ver a ninguén máis aló da marxe do mar, voltei....

O peor da doce levedade de estar colocado é que sempre hai un día despois para deixar de estalo, e un pasa de Verdeescuroacasenegro.

A semana deixoume por primeira vez sen ningun culpábel ó que sinalar, se cadra de cando en vez cumpre admitir unha derrota no canto de fuxir maquillando cadáveres.

Volven as náuseas, a dor, volvemos ó mesmo punto, a ter 14 anos, léxico coñecido: pensar menos, distimia, comeduras de coco, xenético, litio e todo á merda...

Dixeronme hai pouco que pode levar ata seis anos atopar o que un quere... Canto nos leva atopar as gañas de querer algo?.

----------------
Now playing: The Gathering - Amity
via FoxyTunes

Der Vorleser

"Während der wochenlangen Gerichtsverhandlung fühlte ich nichts, war mein Gefühl wie betäubt. Ich provozierte es gelegentlich, stellte mir Hanna bei dem, was ihr vorgeworfen wurde, so deutlich vor, wie ich nur konnte, und auch bei dem, was mir das Haar auf ihrem Nacken und das Muttermal auf ihrer Schulter in Erinnerung riefen. Es war, wie wenn die Hand den Arm kneift, der von der Spritze taub ist. Der Arm weiß nicht, daß er von der Hand gekniffen wird, die Hand weiß, daß sie den Arm kneift, und das Gehirn hält beides im ersten Moment nicht auseinander. Aber im zweiten unterscheidet es wieder genau. Vielleicht hat die Hand so fest gekniffen, daß diese Stelle eine Weile lang blaß ist. Dann kehrt das Blut zurück, und die Stelle kriegt wieder Farbe. Aber das Gefühl kehrt darum noch nicht zurück."

A voz humana é o instrumento con maior capacidade de evocar os sentimentos fondos e radicais, dende a nana máis lene e agarimosa ao berro máis arrepiante. A experiencia que alguns libros supoñen mellora e aumenta o seu ton cando é alguén máis quen chos le.

O insomino post-2008 substituíume o REM polo INEM e os ollos se me apegan de día tanto como se me abren de noite. Así déitome escoitando unha nana de capítulo final en alemán e érgome cun saudo a xeito de prólogo na mesma língua. Onte namentres o facía acougado polo silencio e porque non dicilo: abraiado. Ollaba coma nova a queimadura de finais de decembro, e cavilaba en que o maís fermoso do lume e dalo por morto cando se cadra non o está.

----------------
Now playing: Mark Lanegan - Carry Home
via FoxyTunes

"...Ultimamente no tengo corazón..."

E como veu, o fillo de puta marchou. O que se leva consigo endexamais voltará, aquél que fun, tampouco. Unha vez houben rematado o plan intensivo chamado "tira con todo": un biscoito, 2 meses e medio de xira atlántica, momentos musicais: dous discos e un "...mírame soy feliz tu juego me ha dejado así...", flores podres, despedidas, despedidas, despedidas, ¿¿familia??, conquistas inutiles, algún que outro falso bico, e unha pracenteira queimadura por compaixón a piques de rematar decembro, son todo o que me levo do peor ano da miña vida.

Desta vez non hai plan..."Dejarse llevar suena demasiado bien".

----------------

Now playing: Ivan Ferreiro - El viaje de Chihiro
Now playing: Vetusta Morla - Copenhage
Now playing: Vetusta Morla - Año Nuevo
via FoxyTunes