O meu marcapáxinas favorito, ¿¿¿ata onde me vai acompañar no refuxio dos meus libros??? -nunca antes me adicaran un solpor-. Agora é cando dubido se plastificalo ou non ("as cousas non son o que son por canto duran") e iso que acabo de recibilo.
Coma sempre as cousas máis importantes son as que non podes ver.
Now playing: Angelo Badalamenti - Mulholland Drive
via FoxyTunes
6 comentários:
Hay que plastificar siempre, que luego vienen los sustos...
o encanto dos ríos, e que o que levan non ten orde
:)
eu teño un milleiro de marcapáxinas preciosos, pero sempre os deixo dentro dos libros que estou lendo no momento. son así de desleixada...
[salmonero, anque plastifiques os sustos veñen igual :S)
Todos morremos algún día.
Qué bello lugar. Existe ? :)
Salmonero: Coa "Vasectomía mental" nunca hai sustos...¡¡¡pero xa non sei se terá caducidade!!!
Oko: Eu teño un que quedou nun libro e non quixo saír del, e non sei se algún día o fará.
Bender: Nós morremos... e vostede???? pasa a mellor vida robótica??? ou sinxelamente deixa de metabolizar o alcol???.
Lau: Si no existe tu lo pintas y yo lo escribo... y si existe habrá que verlo.
Dios no puede morir. Aunque por si acaso haré una escultura mía que escupa fuego y diga con voz gutural: ¡¡me recordaréis!!
Enviar um comentário