"Un día más me quedaré sentado aquí, en la penumbra de un jardín tan extraño, cae la tarde y me olvidé otra vez... de tomar una determinación..."
E con Bunbury volve todo, unha vez máis. As casualidades son arquitectas dos mellores momentos da miña vida e levan coa escadra e o cartabón ás miñas costas un bo tempo. Falaba do arrecendo de novas Audreys e onde hai fume sempre hai lume.
Fax, Bunbury, Ourense. Nin na peor película da historia collería unha secuencia onde cantar Alicia a alguén que non se chama así, na pranta baixa do rus as 7 da maña, a cambio dalgo, non sexa algo surrealista. A parte romántica sempre é cousa do momento e de de Don Enrique.
Algúns non fomos feitos para estas cousas, para as idas e as voltas que á fín so me deixan a testa máis que asomada, conseguindo que nunha noite esquezan o meu nome, e con todo o demáis feito un cristo.
E para vomitar isto, tanto como para comprendelo sendo parte da nausea, un debera tragar este sandwich musical que suliña o final da queixa.
----------------
E con Bunbury volve todo, unha vez máis. As casualidades son arquitectas dos mellores momentos da miña vida e levan coa escadra e o cartabón ás miñas costas un bo tempo. Falaba do arrecendo de novas Audreys e onde hai fume sempre hai lume.
Fax, Bunbury, Ourense. Nin na peor película da historia collería unha secuencia onde cantar Alicia a alguén que non se chama así, na pranta baixa do rus as 7 da maña, a cambio dalgo, non sexa algo surrealista. A parte romántica sempre é cousa do momento e de de Don Enrique.
Algúns non fomos feitos para estas cousas, para as idas e as voltas que á fín so me deixan a testa máis que asomada, conseguindo que nunha noite esquezan o meu nome, e con todo o demáis feito un cristo.
E para vomitar isto, tanto como para comprendelo sendo parte da nausea, un debera tragar este sandwich musical que suliña o final da queixa.
----------------
Now playing: Bunbury - Alicia
Now playing: Michael Andrews - Gretchen Ross
via FoxyTunes
2 comentários:
alicia foi parte da miña banda sonora deste verán. o de bunbury foi un dos mellores concertos da miña vida, hai xa un par de anos. ás sete da mañá as cousas non poden senón ser surrealistas
No que a mín respecta non era unha canción especial agora en canto escoito as primeiras notas...parece que me volvo pouco a pouco máis mol coma se fose líquido
se non é indiscreción???...Onde foi ese concerto???
Cousas que ten a música...
Enviar um comentário